Холдор Вулқоннинг ижодий саҳифаси.

Э,  жомолинг  соғинип   жоноооон  вўзимди   тўқтатомимаааан!

                                                                                                
     
Мизхаппарнинг қирқ саккизинчи мактуби


Интрнат қуврига қорасам нариги дуволда Йўлдашвўйди моқаласи чиғипти. Ўқип хойран қолдим. Нимеймиш, Қурумбўй яшринча мелисаларга хизмат қиларимиш! Мамадиёрам қулағимиш. Менам СНБни малайимишман. Зуваниям генралимиш! Йўлдашвўйдан ташқари ҳамма сотқинмиш, ундан бошқа ҳамма мелисада ярим стапкадан ойлиғ оп ишларимиш! Туврасини айтсам, моқалани ўқип интрнат қуврга осилип қолдим. Нохотки мелисада ишлашимдан ўзим бехабар бўсам! деп ўйланип ўйимди тагига етомийман. Эттасига қувирга қўрқа – писа буйтип кўз қиримди тейласам, интрнат дуволида Мамадиёрди моқаласи чиғипти. У моқалада Йўлдашвўйди шунақа уриптики! Бай – бай – бай - бааааааай! Хуллас калом , шунақа қоғозаки жанглар секин – секин даҳанаки жангларга айланди. Кегин мушлашиш бошланди. Охири мушлашишам жонга тийди. Тўрўвмизам бир – биримизминан гаплашмимиз. Зерикиб нуқул чўчқахонани устидан сузип ўтяткан кир - чир булутларга қореймиз.Йўлдашвўй кирза ўтигини қўнжига кессакминан ҳар – хил расимларди чизип ўтирипти. Мамадиёр бешюлдуз қадалган яғир дўпписини пешанасига кийвоп осмондаги булутларга қораганича чуттак чоп ётипти. Бир маҳал Қурумбўй: - Энди бирлашмасак бўмейди шкилик – деди Чапайип калхўз талаларига хасратлик термилип. - Тувра – деди Йўлдашвўй. Бу пикр ҳаммамизга мақул кеп тўрўвмиз бир жейтка тўпланип ўзимизди то скоч тугагунча ўрўврдик. Муна энди биргалашип ҳаракат қиламиз! - дедик суйинип. Қона эмаса, биргаликда ғалапалар сари олға! - деди Қурумбўй. Пирзидинди хўкми хўкта. Биз оддий солдат. Хўп деп юрувдик денг мувозанатти йўқатип гууууп айтип қулап Қорадайро томондаги пасликка  юмалап кетсак бўлама. Юмалап кетяппиз денг, юмалап кетяппиз. Қани энди тўхтасак. Юмалап – юмалап балант жарликдан қулаятувдик яхши жийдани бутағига илинип қолдик. Капказ асирасидаги Шурикка ўхшап осилип туриппиз. Пастда жорликланни ялап дахшатлик гирдоп вахимаминан гувиллаяпти. Мен яшлигимда “Капказ асираси” ни кўрганманта. Шу чун: - Илтимос, йўталип я чучкирип нетиворменар! - дедим. Бир пайит кутилмаганда Қурумбўй жаааарт – жууууурт! айткизип ўсирворса бўлама! Шу етмей турганакан.

Chapter from the  powest        
"Lights far away" of
         Holdor Volcano
                                Translated by 

   Sarah Kendzyor. U.S.A.

                                                           

                 "Party”

Mirzavoy was frightened, because the villagers had told about their bad luck with distributing water in these fields. They said that at night a lone man had seen two wise women singing a sorrowful lullaby to a child cloaked in a white burial shroud, his hands covered up. The man’s voice became a croak as he told of how the exorcism rites performed had no effect. Thinking of this ominous tale, Mirzavoy-aka grabbed his hoe and fled toward the village. The rustling sound continued to follow him, as if something were hunting him down. Mirzavoy the irrigation expert ran home in terror, feeling like he was being pursued by whatever was making this sound. When he arrived at his house, his wife, who was standing in the yard, looked alarmed.

"Oh my God, what happened to you? Why are you running?” she asked.

"The two wise women were chasing me!” he cried and ran into the house. As his wife asked him questions, Mirzavoy the irrigation expert explained that he was pursued by something making a rustling sound and that it had followed him all the way to his home. Witnessing his fright, his wife began to laugh. "Hey, don’t worry too much. You may notice that you have a piece of paper caught in your belt. That sound you heard was the wind rustling the paper as you ran!” she said, cracking up.

                                                                                   continued