Холдор Вулқоннинг ижодий саҳифаси.

          Холдор  Вулқон

        Отамга   мактуб

Қўнолмай учади кузги чумчуқлар,

Гала – гала бўлиб гирдибодимда.

Дарё, шолипоя, хайқирган дехқон,

Соҳил жарликлари ҳамон ёдимда.

Балки энди сағир, ғариб шамоллар,

Осмон пуфагини пуфлаб шиширар.

Кўхна, қурум босган тун товасида,

Оқшом ойдан яна қуймоқ пиширар.

Ота, ёнингдаман сен билан бирга,

Осмон бошимизга тикилган чодир.

Асло тушунмайман бир буюк сирга,

Нега озодликни этарлар содир?

Отажон, ҳассага таяниб юрсанг,

Изларинг ёмғирли йўлларда ивир.

Чироқлар бақрайган шаҳарда менинг,

Соям мунғайганча ёзмоқда шивир.

Оқшом, қуймоғингни ўзинг еявер,

Само тандирида пишмайди сомса.

Кислота сингари тупроқни тешар,

Агар кўзларимдан кўз ёши томса.

Холдор Вулқон

2009 йил, 15 май. Кундуз соат 12 дан 45 минут ўтди.

Торонто шаҳри, Канада.