Мизхаппарнинг йигирма тўққизинчи мактуби
Сайтмират ака, бийил ўлкамизга яна қахрлик қиш қирқ минг газлик
қиличини қайрап келди. Изғирин изиллап, қора сўвуқ да катакдаги хўразм
музлап қўнаққа қўнганича каланиял музейга қўйилган парранда муляжига
ўхшап қатип қопти тараша бўп. Эшак чилла! Одамлар ҳаммаси кўчаларда
юрипти.Нимага десангиз кўча уйга қораганда иссиқроғта. Меҳрибон ўгей
онам: - Мизхаппаржон, улим, тағин ярим кечаси ухлаятканимизда қорди
оғирлигидан уйимизди томи «Ғарс!» айтип синип босип қомасин. Қорди
тайида қоп кетмейк. Томди курап қўйгин, болам – деди. Мен: - Хўп
бўлади, ўгей онажон - деп омборхонадаги понаркадан ясалган курагимизди
олдим дагин, эхтияткарликминан томга чиғдим. Томдан қишлағимизди
хавлилари, қор боскан дов – дарахтлар, Чапайип калхўзди талалари кўннип
турипти. Қўшнимизди уйини мўрисидан тутун чиғяпти. Ховони куйган
резинкани хиди тутип кеткан. Кимдур ўтин
топомей калишларини, резинка ўтикларини, парзантларини попкаларини
қирғип яхяпти шикилик.
