Холдор Вулқоннинг ижодий саҳифаси.

        (Болаликдаги қўшнимизнинг қизи Гулига)

Оқар эди дарё ёйилиб,

Сенсиз гўё яшардим хумда.

Оёғингни ўпарди сувлар,

Эрир эди изларинг қумда.

Учрашганда телбалар каби,

Сўзлашолмай қолардик тилдан.

Йўлларингда мухтож нигохим,

Узоқ эди секундлар йилдан.

Лаъл, жавоҳир юлдузлар ила,

Тун осмони кетганда бойиб.

Ухлар эдинг баланд сўрида,

Сочларингни дарёдай ёйиб.

Муҳаббатим ғарқ бўлган дарё-

Ёт ёстиққа ёйилган сочинг.

Далаликда кесишган йўллар,

Кўзларимдан михлаган хочинг.

Балки ҳамон бизсиз соҳилнинг,

Тўлқинлари бир-бирин қувар.

Қорадарё ой лаганида,

Юлдузларни олтиндек ювар.