Холдор Вулқоннинг ижодий саҳифаси.

          Холдор  Вулқон

               Маслахат.    
        "Олисларда  ёнган  чироқлар"
                   номли   қиссадан.

 
                                               
                                                                                                                            





Ох,   қандай   шовуллардия   у   қадрдон   тераклар. Ховлида   ўғилларим   билан   шахмат  ўйнардик.   Абдулланинг   мот     бўлаётганини,   жиғи   бийрони   чиқаётганини   кўрган   Цезар  стол   остига   кириб   уни   елкасида   суриб   қийшайтириб   шахмат   доналарини  ағдариб   юборарди.Гохо   югириб   келиб   бизни   туртиб   ўтиб   кетар,  биз   билан   ҳазиллашарди. Юнглари   пахмоқ,  калта   думи   қадимий   лашкарбошиларнинг   туғига   ўхшаш  бу   итимиз   билан   ўғилларим  бўйнидан   қучоқлаб   курашар,  бир   тишласа   таёқни   иккига  бўлиб   юборадиган   Цезар   ўғилларимни  беозор   тишлаб   олишар,  уларнинг   атрофида   катта   тезлик   билан   югириб   айланарди,   шодланарди. У   то   умрининг   охиригача   бизга  садоқат   билан  хизмат   қилди. Охири   касал   бўлиб  озиб - тўзиб   овқат   еёлмай   қолганда  ҳам  дардини   индамай,  қаноат   билан   тортди,  шикоят   қилмади,   нолимади. Бир   куни   ишдан   келсам   ўғлим   Абдулла   қайғуга   ботиб : - Дада,  итимиз  ўлиб   қолди - деди. Ховлимиз   қўрғон  бўлгани   учун   чиқиб   кетолмай   Цезар   уйимиз   ортида   жон   берибди. Уй  ортига   ўтиб   қарасам   бечора   итимиз  олд   оёқларига   тумшуғини  қўйганича  ўлиб   ётибди. Худди   тирикдай. Менинг   кўзларим   ачишди,  беихтиёр  кўзёшларим   қайнаб   тошиб   худди   симоб  доналари   каби   юзларимни   куйдирганича   думалай   бошлади. Цезарнинг   юнглари   кучсиз   шамолда   ғамгин  хилпирар  эди. Мен   унинг   юнгларини   меҳр   билан   силадим,   дардига   даво   тополмаганим   учун  кечирим   сўрадим. - Ит   бўлсангда,   дўстларимдан   кўра   садоқатли  эдинг,   Цезаржон,  бизга   қилган   хизматларинга   рози   бўл. Биз   сени   ҳеч   қачон   унутмаймиз - дедим. Шундай   қилиб  Цезар   бизга   сабр - қаноатни,  садоқатни,   шикоят   қилмай   ўлиш  илмини   ўргатиб   кетди. Биз   Цезарни   соғинамиз,   Цезар   билан   кечган   у   ёруғ   кунларни   эслаймиз.

                                Давоми  жуда  қизиқ