Холдор Вулқоннинг ижодий саҳифаси.

Қўнолмай учади кузги чумчуқлар,

Гала – гала бўлиб гирдибодимда.

Дарё, шолипоя, хайқирган дехқон,

Соҳил жарликлари ҳамон ёдимда.

Балки энди сағир, ғариб шамоллар,

Осмонни  шар   каби  пуфлаб шиширар.

Кўхна, қурум босган тун товасида,

Оқшом ойдан яна қуймоқ пиширар.

Ота, ёнингдаман сен билан бирга,

Само бошимизга тикилган чодир.

Асло тушунмайман бир буюк сирга,

Нега озодликни этарлар содир?

Отажон, ҳассага таяниб юрсанг,

Изларинг ёмғирли йўлларда ивир.

Чироқлар бақрайган шаҳарда менинг,

Соям мунғайганча ёзмоқда шивир.

Оқшом, қуймоғингни ўзинг еявер,

Само тандирида пишмайди сомса.

Кислота сингари  тупроқни тешар,

Агар кўзларимдан кўз ёши томса.

Холдор Вулқон

2009 йил, 15 май. Кундуз соат 12 дан 45 минут ўтди.

Торонто шаҳри, Канада.

Қонунлар гўзалку, нега севмайсан?
Аёлни севишдан тийилгин андак.
Бўш келсак Ватанни севмоққа шайсан!
Нечун ёқмас сенга биз ётган хандак?
Бунчалар саводсиз бўлмада, жўра,
Кўрма катталардан берухсат тушлар!
Қорга оёғида ёзибди, қара,
Хитой имлосида ёзғувчи қушлар.
Ўйлаброқ ёзмайсан, фикринг саёзда,
Капалак учарми ёққан маҳал қор?
Сира ақлим етмас, шундай аёзда,
Халққа Кислороднинг не кераги бор?


20 ноябрь, 2009 йил. Жумъа.
Кундуз соат 12 дан 23 минут ўтди.
Торонто шаҳри, Канада.

Энг садоқатли асл дўстим ҳамон ёнимдадир.

Кетмагай ташлаб мени ҳар лахза, ҳар онимдадир.

Бир китоб берган эди нурлар таратгай сўзлари,

Шуълалар машъал каби зулматли зиндонимдадир.

Мен асл дўстим билан суҳбатда бўлсам, субҳи шом,

Сўзларин ҳар жилваси гул лаъли ҳандонимдадир.

Ҳар куни олгай хабар, оч қолмасин деб қайғуриб,

Мен фақирнинг ташвиши ҳимматли мезбонимдадир.

Эслаёлмам унга қандай яхшилик қилган эдим,

Қимтиниб чекдим хижолатларки армонимдадир.

Мен ўзим қаттол ғаним бўлдим ўзимга бир умр,

Вах, қаро зиллат қуюн чўлу биёбонимдадир.

Бир ғазал ёздим уни дўстим қабул айлармикин?

Бу сиёх , Вулқон, юрак – қонли сиёхдонимдадир.

             Холдор Вулқон

2009 йил. 6 июнь. Кундуз соат 3 дан 32 минут ўтди.

Торонто шаҳри, Канада.

Ям- яшил боғларда яйраб гувлаган  дарё шамол,

Боғи роғ  девона Мажнун, сен гўзал Лайло шамол.

Қолди кўнглим барчадин, кел, сенла сухбат айлайин,

Тўлди қирмиз қона бағрим, оҳи вовайло шамол.

Сен Диёрим сори эсгил, ёра еткургил дуо,

Учраса йўлларда маюс, кўзлари шаҳло, шамол.

Эй баҳайбат коса осмон, сенда ким ичган шароб?

Дилни махмур этди Вахдат бодаси - сабҳо шамол.

Гувлагайсан мисли денгиз баҳри соҳиллар аро,

Ёрдин айру бўлса уммон мен учун сахро, шамол.

Қолса ғурбатларда Вулқон, ҳоки   пойин   ахтариб,

Қайдасан  деб  йиғла бўзлаб, бўлма бепарво, шамол.

2009 йил. 31 май. Якшанба. Кундуз соат 1 дан 34 минут ўтди.

Торонто шаҳри, Канада.

  Кўзлар

Бўлмасада қўй - қўзи, эчким,

Мен чўпонман,касбим шу,тақсир.

Хисобот ҳам  сўрамас   ҳеч ким, Хужум қилмас  отарга   қашқир.

Мен боққувчи жониворлар жам,

Фақат  улар  улоқмас, қўймас.

Кеча – кундуз боққанимда ҳам,

Очофатлар ҳеч қачон тўймас.

Керак  эмас  ўтлоғу   оғоч,

Шаҳар ёқар уларга кўпроқ.

Улар тўймас, улар доим оч,

Тўйдиради уларни тупроқ.

12 июль, 2009 йил. Тунги соат 9: 47

Торонто шаҳри, Канада.

Кўр эмасу аммо негадир,

Йўл кўрсатар унга йўриқчи.

Юролмайди бир ўзи ёлғиз,

Атрофида минглаб қўриқчи.

Юрагида музлар кек, хасад,

Еган олий таоми заҳар.

Деразалар қўрқинчли, унга,

Ўқраяди ёв каби шаҳар.

Ёлғон – яшиқ сўзлар қуроли,

Касби одам қонини тўкиш.

Хажга бориб келган бўлсада,

Болалайди оғзида сўкиш.

Асрагани жирканч тилла тож,

Бойлиги мўл, муҳими тахтли.

Лекин ундан бемалол, яйраб,

Юрган гадой минг марта бахтли.

Кўзларида ҳавотир, ҳадик,

У Халқнингмас, ўз ғамин ўйлар.

Аланглайди атрофга ҳар он,

Бўри бўлиб  кўринар қўйлар.

Қариб қолган бўлсада ҳамон,

Қирар, қўймас соқол ё мўйлаб.

Бузилади асаби тунлар,

Мангу азоб, Дўзахни ўйлаб.

Ўлмай  мангу  яшаш    мақсади,

Ахтаради ўлимга чора.

Жаннатни забт этишга тайёр,

Лек  Азрохил  олмайди пора.

Ахтаради соябонини,

Ҳаво айниб қолган чамаси.

Ташқарида ёғингарчилик,

Ёғаётир лаънат жаласи.

           Холдор Вулқон

2009 йил, 16 май. Кундуз соат 10 дан 03 минут ўтди.

Торонто шаҳри, Канада.

Соя каби изимдан қолмай,

Мен юраман ўзимни пойлаб.

Ўз ҳақимда йиғиб маълумот,

Кузатаман ўзимни ойлаб.

Кўролмайман, қийнайди хасад,

Бўғиб қўйгим келар ўзимни.

Қани энди иложи бўлса,

Қошиқ билан ўйсам кўзимни.

Фалон пайтда пистон қилдим деб,

Хукуматга еткиздим чақиб.

Ўз – ўзимни сотганим учун,

Ўрден берса юрарман тақиб.

Хайрон бўлманг илхомим қайнаб,

Қалин – қалин китоблар ёзсам.

Сўнг кўролмай ўзимга – ўзим.

Чуқур хандак, лахадлар қазсам.

Мен ўзимга қиламан тухмат,

Тўплаб чиркин, сассиқ сўзимни.

Ёвуз мазҳаб аъзоси дея,

Қаматаман охир ўзимни.

Зерикканда тополмай эрмак,

Ўз – ўзимни қиларман мазах.

Дейман ўзбек эмассан, ўзим,

Сен Чукчасан, Тожик ё Қазақ.

Соқол қўйиб олибсан, аблах,

Сен ҳам диндор бўлдингми, эчким?

Лекин нима гунох қилдимки,

Яқин келмас ёнимга ҳеч ким?

Балки, шундан насибам ғурбат,

Ватаним йўқ, кийимим жулдур.

Элдан ажраб хору зор бўлиб,

Яшашимнинг сабаби шулдир?..

Холдор Вулқон

2009 йил, 15 май. Тунги соат 11 дан 55 минут ўтди.

Торонто шаҳри, Канада.

            Азройилнома

Келгач Азройил олурға жонини,

Бир киши қолди ютолмай нонини.

Айтди Азройил: - Ба фармони Худо,

Жонни бер, умринг сани бўлмиш адо.

Ул худосиз кимса хўнграб йиғлади,

Хасратидан хонасига сиғмади.

Кел – деди – Хазрат, яна минг йил яшай,

Тиғ бўлиб элнинг юрак бағрин тешай.

Бир умр қилган ишим зулму қароқ,

Энди не дерман Худо қилгач сўроқ?

Ким Худо деб сўзласа отган эдим,

Бегунохлар қонига ботган эдим.

Кўз олайтирдим халойиқ молиға,

Қилмадим наззора эл ахволиға.

Яхшиликни кимсага кўрмай раво,

Бўлди касбим фитнаю кибру ҳаво.

Динга қарши иш қилиб шому саҳар,

Нечаларга ниш уриб солдим заҳар.

Кеча кундуз тўхтамай қилдим зулм,

Бонкаларда ғазнага сиғмас пулим.

Дил бериб тарёку афюн, бодага,

Манглайим ҳам тегмади сажжодага.

Шайхулисломларга мен бердим "Сабоқ”,

Асли бир гумрох эдим, каллам қовоқ..

Молу мулк, мансаб, амал рўё, сароб,

Тўғри йўлдан оздириб бўлдим хароб.

Илтимос, жонимни олма, эй малак,

Интилиб мангу яшашга мен ҳалак.

Бер ижозат сенга таъзим айлайин,

Ўзни минг йиллар яшашга шайлайин.

Йўқ – деди шу дамда Азройил туриб,

Кўрпани улкан қанот бирлан суриб:

Сенга амру маъруф этган эрдилар,

Имтихон дунёда фурсат бердилар.

Олмагил вақтимни, ишлар менда кўп.

Ҳайрлаш онанг билан, ўғлингни ўп.

Шунда Золим дер: - фариштам, тўхтағил,

Мендаги мол – мулкни сўрғил – сўқтағил.

Бонкада сонсиз жавохир , тилла бор,

Истасанг борин сенга айлай нисор.

Қўрқаяпман, ҳазратим, тур нарироқ,

Ол онамнинг жонини, ул қарироқ.

Майли ўғлим жонини ол шул замон.

Эвазига сен мени қўйгил омон.

Шунда Азройил кулиб Золимга дер:

Ақчани сен менгамас, Халқинга бер.

Бермиш Оллохим онанга кўп умр,

Сен куйиб дўзахда бўлғайсан кўмир.

Олмади алқисса ҳеч ким ёнини,

Олди Азройил худосиз жонини.

Қоп – қоронғу бўлди Золим хонаси,

Чекди фарёд ўғли бирла онаси.

Келгач Азройил олурға жонини,

Бир киши қолди ютолмай нонини.

               Холдор Вулқон

Озодбек    Пиримқуловга

Эшитдим, оламдан ўтган эмишсан,

Юлдузлар найзасин отганда осмон.

Сокин дарчаларни бир – бир текшириб,

Юрган маҳал мудроқ,  ой – тунги посбон.

Юпқалашган нарса юракда музми?

Баҳор келганмиди гулларни эзмай?

Юлдузлар кўзимга сочилган тузми?

Укам, кетганингни қолибман сезмай.

Осмон косасининг остида мункиб,

Чопиб борар вақт - учқур тошбақа.

Узоқ яшолмайди шоирлар, чунки,

Сўзлар қилич, тиллар қайроқ тошдақа.

Ботиш   шуъласидан  қамишзор  ёнди,

Лава оташидай қизарди сувлар.

Биз сигир хайдаган ўтлоқда энди,

Ғумайларни юлқиб шамоллар увлар.

Поёнсиз ҳайратга айланмас осмон,

Денгизу уммонлар ойнасин янчиб.

"Яшаш тақиқланган” деган белгини,

Шоир мозорига қўйсалар санчиб.

Холдор Вулқон

2009 йил, 14 май. Тунги соат 11 дан 18 минут ўтди.

Торонто шаҳри, Канада.