Холдор Вулқоннинг ижодий саҳифаси.

Хотиржам одам

Ёмғир шивирлайди қулоқларимга,
Кўчада одамлар лаваси оқар.
Ойналар ортидан ўйчан одамлар,
Ёмғирли йўлларга паришон боқар.
Чақди кўзларимни аччиқ тутунлар,
Қайрилдим  ёмғирли, кимсасиз боққа.
Ялдо тунларида қораламадан,
Сочу соқолимни  кўчирдим оққа.
Мен ҳам асли жонли кийимилгичман,
Соябон орзуси бағримни ўйган.
Анча бўлди йўллар ғадир-будур деб,
Кийимимда дазмол қатнамай қўйган.
Такаббур эмасман, ухлагим келса,
Остимга бўйра ҳам тўшайвераман.
Бу ердан ҳайдаса ўгай замона,
Хотираларда ҳам яшайвераман.
Ўксиниб юрмайман бўлмаса уйим,
Бўлмаса сигирим, бўлмаса эчким.
Хотира бўйсунмас бошқармаларга,
Хотирадан мени ҳайдолмас ҳеч ким!

2002 йил, куз. Андижон.